Wie de schoen past

Categories Rants & observatiesPosted on

Sinds racisme het publieke discourse heeft overgenomen, is er een aantal opmerkelijke ontwikkelingen te zien onder het merendeel van de (veelal) witte bevolking van ons land. Al beperkt het zich zeer zeker niet tot hen. De twee belangrijkste hiervan zijn dat mensen zich enerzijds niet genoeg aangesproken voelen en anderzijds veel te veel aangesproken voelen. 

Het eerste is heel erg logisch, want waarom zou je je aangesproken voelen als je het gevoel hebt dat je niets fout doet? Dit is de meest begrijpelijke reactie, al heb ik wel een mededeling voor je: dat jij denkt dat je alles goed doet, betekent nog niet dat je alles goed doet. Het kan nooit kwaad om je in te lezen, dus ga dat vooral doen als je bijvoorbeeld een keer gewezen wordt op het plegen van een microagressie.

Aan de andere kant hebben we dus het kamp met de lange tenen. Ook hun reactie is extreem logisch als je er even bij stil staat. De reden dat ze zich aangevallen voelen, is namelijk dat ze een proces toepassen dat een belangrijk onderdeel vormt van hun kijk op de maatschappij. Ze zijn ermee opgegroeid en het zit verweven in hun hele bestaan. Wat dan? Een hint: het is vaak het eerste dat ze een tegenstander kwalijk zullen nemen op het moment dat ze zich zo aangesproken voelen.

Nee, niets?

Ik zal jullie niet langer in spanning houden. 

Ze scheren iedereen over één kam.

Mensen die geneigd zijn andere groepen over één kam te scheren, zullen dat te allen tijden doen. Ze kunnen niet anders. Dat blijkt wel uit het feit dat ze het zo consequent blijven doen. En door die lens valt alles ineens op z’n plaats. Als je groepen mensen graag over één kam scheert, zul je dat natuurlijk ook doen als er iets gezegd wordt over de groep waar je zelf toe behoort. Seems kinda logisch als je het hardop zegt.

Er valt weinig tegen te beginnen. Het verschil met mensen die in de discussie –welke dan ook– bijvoorbeeld altijd advocaat van de duivel willen spelen, is dat die mensen dit willens en wetens doen (even ongeacht de motivatie erachter). Een groep mensen over één kam scheren is iets dat naar alle waarschijnlijkheid zo onbewust gebeurt dat ze er blinde vlek voor hebben ontwikkeld. En dat is jammer…

Maar helaas. Want tegen die mensen heb ik eigenlijk maar één ding te zeggen: wie de schoen past, trekke dat koalo ding toch lekker aan.

En, pik? Zit ‘ie lekker?

Leave a Reply

Your email address will not be published.