Van oudsher betekent eclectisch het beste van het beste. Dit is langzaamaan veranderd in het beste van verschillende stijlen en dat is precies wat mijn muzieksmaak is: eclectisch. Het is één van de dingen waar ik het meest trots op ben aan mezelf.
Heb ik hier ooit mee te koop gelopen of zelfs stoer mee gedaan? Jazeker, meer dan eens zelfs. Eigenlijk vooral omdat ik het leuk vond om op zoek te gaan naar nieuwe muziek en een kick haalde uit het ontdekken van nieuwe genres. Ik zag het als een sport om nieuwe toffe dingen te leren kennen, maar de waarheid is dat het eigenlijk een obsessie was. Niet eentje waar ik zelf last van had, maar jullie normies zouden dit omschrijven als een obsessie.
Ik ben hier allemaal pas recentelijk achter gekomen. Pas sinds ik m’n gedrag en gewoontes opnieuw onder de loep neem met de wetenschap dat ik al die tijd ASS had en lang na die ene(!!) keer dat ik en plein public op FB gooiden dat iedereen die op dat moment alleen de single Limit To Your Love van James Blake kende, geen echte fan kon zijn. Het antwoord op de vraag “waarom dan niet?” schuilt in het feit dat James tegen die tijd al een stuk of vier ep’s op z’n naam had staan.
Technisch gezien had ik ook gelijk; ze waren geen fan, maar so the fuck what? Ik was, ondanks het feit dat ik op dat moment z’n hele discografie op m’n laptop had staan, zelf geeneens fan dus wie was ik om mensen daarop te judgen? Ik zeg dit allemaal als inleiding op het volgende: wie is toch die vproflowerboy?
Vproflowerboy is een ironisch instagram-account zoals die de laatste tijd wel meer zijn opgedoken. Een account dat niet veel meer doet dan een bepaald typetje op de hak nemen aan de hand van een serie quotes, die voor de volgers van dat account een feest van herkenning zijn. Ik ga er voor het gemak vanuit dat de gepostte quotes niet allemaal letterlijk gebezigd zijn, maar tegelijkertijd weet ik uit ervaring dat de meest belachelijke dingen zelden verzonnen zijn.
Maar wie is deze guy nou echt? Wie is zo fucking hipster? Wie is deze gekke gatekeeper die het wel kan hebben als Childish Gambino begint te zingen maar niet als Ronnie Flex dat doet? Om later op deze mening terug te komen omdat dat hip is. Wie is deze guy die z’n identiteit haalt uit wat Vice hem voordraagt en tegelijkertijd niets liever wil dan stage lopen bij datzelfde Vice?
Ik zal het je vertellen.
Je lokale vproflowerboy is een jongen die Jordy, Dylan, Wouter of Wolf heet. Hij komt uit Hoorn, Hoofddorp, Culemborg of Castricum of iets dergelijks. Hij is bekend met de grote stad, maar komt er niet vandaan. Vroeger luisterde hij naar The Arctic Monkeys en The Kooks, maar na een toffe recensie op 3voor12 over Sevn Alias tijdens Eurosonic/Noorderslag heeft ‘ie Nederhop een kans gegeven. Nu is ‘ie helemaal down met de cause. Qua Amerikaanse hiphop volgt hij het liefst alleen de meest credible acts, maar helaas komt ‘ie niet veel verder dan Asap Rocky en Travis Scott. Op z’n acht- of negentiende levensjaar heeft ‘ie in één zomer Appelsap, Lowlands plus twee lokale festivalletjes gepakt en nu ziet hij zichzelf als een echte kenner. Hij praat alsof ‘ie dichtbij de bron staat, maar hij is nog nooit ergens backstage geweest. Hij is vaak zelfs niet eens slim genoeg om gebruik te maken van earlybird-prijzen.
Ik ken ‘m, omdat ik vroeger bij Front Runner werkte en hij daar altijd kwam vragen of wij wisten waar Patta zat. Want na anderhalf jaar bij FreshCotton toffe gear besteld te hebben, wil ‘ie toch wel eens zien hoe zo’n streetwear-boutique er in het echt uitziet. Ik ken ‘m, omdat ‘ie te herkennen is aan z’n hypebeast-outfitjes die, ondanks het feit dat ‘ie z’n eigen geld verdient, betaald zijn met geld van papa en mama. Ik ken ‘m, omdat ‘ie mij –om de een of andere rare reden– altijd kwam opzoeken op technofestivals. Waarom mag ik nooit in alle rust ham gaan?
Ik ken persoonlijk geen ekte vproflowerboys en ondanks de veel te lange intro van dit stuk herken ik mezelf totaal niet in deze guy. Het belangrijkste verschil is dat ik mijn eclectische smaak niet heb overgenomen van een hipsterblaadje dat zo lang tegen de mainstream aan bleef schoppen dat ze ondertussen zelf mainstream zijn.
Mijn eclectische smaak vloeit voort uit het feit dat ik –soms op het irritante af– gewoon anders ben dan anderen. Anywhodanook ik raad iedereen aan dit account te volgen, want deze geweldige foolishness wil je jezelf niet onthouden.
