TIL (Today I Learned) en I Was Today Years Old zijn twee variaties op dezelfde meme. In deze meme draait om het delen van informatie die (obviously) eerder niet bij je bekend was. Het gaat hierbij vaak om triviale feiten die je tot dat moment als waarheid hebt aanvaard met als doel de wereld te laten weten dat jouw wereld grondig op zijn kop staat vanwege deze nieuwe –nogmaals: vaak triviale– informatie. Onschuldig en grappig, zoals de meeste memes.
Maar wat als de informatie die je tot je krijgt minder onschuldig is? Wat als deze nieuwe informatie je wereld wel écht op z’n kop zet (maar tegelijkertijd een hele hoop verklaart)? Wat dan?
Tsja…
Dan niets eigenlijk… Je hebt het te accepteren en je moet verder, I guess. Dat is in elk geval wat ik deed toen ik te horen kreeg dat ik autismespectrumsyndroom (ASS) heb. That’s right, je boy is gediagnosticeerd met autisme.
Wat is autismespectrumsyndroom dan? Een ontwikkelingsstoornis. Duidelijk toch? Niet? Pfff… Nou, het zit dus zo: als baby maken je hersenen tijdens het ontwikkelen verbindingen aan. Dit gebeurt zo ongeveer tot je vierde levensjaar. Vanaf dat moment begint er een zogenaamd snoeiproces, waarbij de korte verbindingen plaatsmaken voor lange verbindingen. Deze lange verbindingen zijn belangrijk omdat ze onder andere bijdragen aan je vermogen te associëren.
Bij mensen met ASS vindt dit proces nooit plaats en zij moeten het de rest van hun leven met alleen die korte verbindingen doen. Hierdoor hebben ze over het algemeen moeite met communicatie, (emoties) aanvoelen, verbeelden, verbanden leggen en blijven ze vaak hangen in details omdat ze moeite hebben met het grotere geheel zien. Dit is de meest beknopte versie ever van de basis van ASS en in de praktijk verschilt het enorm hoe het zich bij verschillende personen kan uiten.
Voor mensen met ASS is de wereld een rare, onlogische en onsamenhangende plek, omdat heel veel situaties in grote lijnen hetzelfde kunnen zijn, maar elke specifieke situatie anders is. Hoe elke situatie anders is, is voor normies* een kwestie van aanvoelen. Aanvoelen is echter precies iets wat autisten** niet kunnen, of in elk geval slecht in zijn. Zij(/wij) moeten vaak dingen ondervinden door ze eerst fout te doen en aan de hand daarvan te concluderen hoe het dan wel moet. En hoewel het op deze manier gewoon klinkt als life, zijn er letterlijk duizenden dingen waar normies niet bij stil staan, die voor ons supermoeilijk zijn. Zoals small talk. Ook ben ik eigenlijk al m’n hele leven bezig met het vergelijken van situaties om zo patronen te ontdekken en ik ben gigantisch aan het falen, want life.
Anyhoedanook, wil je er meer over weten, check Wikipedia of spreek me een keer aan of iets dergelijks. Dit is nog lang niet alles.
Maar wat een verhaal hè, kinders? Zo lang niets geschreven en dan kom ik terug met dit! Ik heb mezelf bloot gegeven en kwetsbaar opgesteld. Ik heb een superduper persoonlijk ding van en over mezelf gedeeld, alleen maar om de volgende observatie te kunnen doen. Ik schrijf dit namelijk met een reden. En ik ga niet voor jullie liegen, er is maar één reden waarom ik dit allemaal deel. Niet om mensen bewuster te maken of om jullie dingen bij te brengen. Daarvoor kun je ook DWDD kijken. Nee, de reden dat ik dit allemaal heb bedacht, uit heb zitten typen en online heb gegooid, is dat ik niet kan geloven dat ik een aandoening heb die ASS heet.
*Ja, dat lees je goed: ik heb een denigrerend woord bedacht voor mensen zonder autisme.
**Als iemand met ASS mag ik ‘autist’ zeggen, jullie normies moeten het volledige ‘mensen met ASS’ zeggen.
