Voor iemand wiens grootste angst het verlies van z’n zicht is, ga ik echt bijzonder laks om met m’n ogen. M’n netvliezen zijn al beschadigd en onlangs is er een oogslijmvliesontsteking geconstateerd. Niets aan de hand verder; ik mag alleen geen lenzen meer dragen. Kinda kut, want ik hou van de bewegingsvrijheid (zowel in letterlijke als figuurlijke zin) die komt kijken (get it?) bij het dragen van lenzen. Maar goed, omdat ik geen lenzen meer in mag hebben, draag ik tegenwoordig een bril en ik heb nog nooit zo vaak gehoord dat mensen me niet herkennen.
Door die bril.
Ik heb hier dus moeite mee. Altijd als iemand zoiets tegen me zegt, moet ik aan Clark Kent en Superman denken. Superman kan namelijk alleen werken als je voor lief neemt dat mensen ogen hebben en doodleuk kunnen zien dat Clark Kent en Supes gewoon dezelfde persoon zijn. Het is zo obvious. Maar zelfs bij Superman hebben ze tijd en energie gestoken in het visueel zichtbaar maken van de verschillen tussen Clark en zijn alter ego.
Verschillen die bij mij ontbreken en je maakt mij niet wijs dat ik je stad aan het redden kon zijn met als enige vermomming een (zonne)bril. Want! Hoezo heeft mijn ongeschoren verschijning dan niet hetzelfde effect? Die donkere haren verbergen namelijk veel meer dan het hipsterdunne montuur dat mijn neus op dit moment siert. Het allerergste is nog dat mensen die “ik herkende je niet” opvolgen met “staat je echt goed”.
Wat moet ik hier precies uit opmaken..?
Ik heb heel vaak discussies met mensen over taal. Zij zijn vaak van mening dat ik een taalpurist ben omdat ik vind dat je woorden moet gebruiken waar ze voor bedoeld zijn. Nu ben ik dat wel enigszins, maar woorden hebben toch niet voor niets een specifieke betekenis? Waarop ze steevast teruggrijpen naar het welbekende “je snapt toch wat ik bedoel?” As a matter of fact, I don’t! Wat bedoel je precies met: “Ik herkende je vet niet, maar een bril staat je echt goed”? Want het enige dat ik hieruit afleid is dat ik met een bril op een ander, knappere persoon lijk.
Which is fine, maar draai er in het vervolg dan niet zo omheen. Wees eerlijk en zeg gewoon: “Dat had je veel eerder moeten doen, gap.”
