Ik wilde eerst een blog schrijven over mensen die de groeten doen. Dit gebeurt het vaakst via de telefoon en meestal pas als er is opgehangen. Fucking dom, want dan kan je diegene niet meer teruggroeten. Echt not handig. Toen ik er echter onderzoek naar deed, zoals ik dat altijd doe voor mijn geweldige artikeltjes, kwam er weinig interessants naar boven. Behalve dat er blijkbaar mensen zijn die weigeren via iemand anders de groeten te doen. Apart, maar goed, in plaats daarvan wil ik heel graag delen hoe erg ik het haat om op verjaardagen iedereen langs te moeten om te groeten.
Ugh.
Ik was laatst op de verjaardag van een nichtje en dan zitten daar allemaal ooms en tantes van haar die ik verder totaal niet ken, want ze is de dochter van een nicht van m’n vader. En die verwachten dan allemaal dat ik de hele kamer rond ga om iedereen apart een handje te geven. Waarom? Willen ze m’n levensenergie uit me zuigen ofzo? Denken ze dat ik speciale krachten heb? Ik vraag het me oprecht af. Als de beschaafde (doch luie) persoon die ik ben, kwam ik binnen en zei ik vrij hard: “Goedenavond, iedereen. Gefeliciteerd.” Iedereen keek me aan alsof ik net een lijntje coke had gedaan waar ze bij waren. Heel erg overdreven. En verder niet met me willen praten ofzo de hele avond. Waarom wil je dan wel dat ik je groet? Het is ook niet alsof mensen ze zichzelf voorstellen tijdens zo’n rondje. Iedereen zegt alleen maar heel erg onverstaanbaar gefeliciteerd terug. Thanks, gap. Daar doe ik het voor.
Wil je eten, moet je weer langs al die zure gezichten. Je ziet ze (maar hoort ze nog net niet) smoezen: “Kijk, daar heb je die aso die niet eens gefeliciteerd kon zeggen.” In het Surinaams. Kan tegenwoordig niet eens op je gemak dronken worden op een verjaardag tussen allemaal mensen die niet kent. Waarom willen ze per se gegroet worden? Om mee te liften op het verjaardagsgevoel, misschien? Ze worden wel een dagje ouder natuurlijk. Er komen meer mensen op de verjaardagen van kinderen en jongeren dan op die van henzelf. Triest, maar niet iets wat je op mij af hoeft te reageren. Ik ben er niet om jou jarig te laten voelen, ouwe taart. Ook niet een klein beetje. Ik ben er om te eten en alcohol te nuttigen op een van de weinige sociale gelegenheden dat het door ouderen (andere ouderen dan die chagrijnige natuurlijk) wordt aangemoedigd.
Na het eten en met genoeg alcohol in m’n systeem had ik bedacht dat ik bij het verlaten maar helemaal niets moest zeggen. Beste. Idee. Ooit. Kon ik zo ook maar binnen komen.
