Als ik betaald kon krijgen om over series en films te schrijven zou mijn leven echt perfect zijn. Ik kijk namelijk héél graag series en films. Ik ben daarnaast ook al heel lang, naarstig op zoek naar theorieën en andere wetenschappelijke stof waarmee ik kan onderbouwen dat bepaalde series een bepaald soort mensen aantrekt en dat alles wat daar niet aan voldoet, een uitzondering is. Zonder succes, want anders had ik er natuurlijk al lang over geschreven. Onlangs had ik echter een openbaring met betrekking tot een veelgehoord excuus dat mensen gebruiken om hun gebrek aan smaak mee te verklaren.
Het begon (zoals altijd) met iemand die claimde fan te zijn van GTST. Ik heb niets tegen soaps an sich, maar ik vind dat GTST van alle soaps het meest middelmatig is. Als het nou een uitzonderlijk slechte serie was, zou ik dat op zich wel kunnen waarderen, maar dat is GTST gewoon niet. Alles is net niet overdreven genoeg en iedereen schreeuwt alleen maar de hele tijd. Enfin, wat me opvalt is dat iedereen z’n wansmaak (want dat wordt wel altijd direct erkend) meteen probeert te verdedigen. Wat je wel of niet wil kijken, is volledig je eigen keuze en daar hoef je je (zoals ik al eerder heb gezegd) tegenover niemand te verdedigen. Echter, als je ervoor kiest om troep te kijken en dat daarna probeert te verdedigen, kies dan voor argumenten die iets over de serie zeggen en niet over jou. Het excuus dat iedereen –waaronder deze persoon– nu gebruikt, is namelijk: “Ik wil gewoon niet nadenken en kijken,” wat echt een bullshit-excuus is. Als ik ergens een hekel aan heb, is dat het wel. Je hoeft namelijk zelden na te denken bij de meeste films en series en als je dat wel doet is dat volledig je eigen keuze. Waarom? Omdat uiteindelijk toch alles voorgekauwd en uitgelegd wordt. Misschien niet altijd, maar wel in de meeste populaire series en films. Bovendien is het doel van deze media in wezen om je te laten ontsnappen aan de realiteit.
Niet willen nadenken, is geen excuus om kwaliteit te ontwijken.
Dus wat is er dan gaande? Ik bedoel, het moge duidelijk zijn dat ik nooit een theorie zal ontwikkelen die kan verklaren waarom mensen Breaking Bad en Keeping Up With The Kardashians leuk kunnen vinden en of dat wat zegt over hun intelligentie. In elk geval niet eentje die gebaseerd is op bestaande theorieën over hoe we media consumeren en wat daaraan ten grondslag ligt. Daarnaast valt er over smaak natuurlijk niet te twisten.
ECHTER! Ik begon dit verhaal met de mededeling dat ik een openbaring had gehad en die is als volgt: iedereen die claimt niet te willen hoeven nadenken tijdens het kijken van series en/of films wil überhaupt niets volgen. Deze mensen willen gewoon iets opzetten en kunnen weglopen en weer terugkeren, zonder dat het enig verschil maakt. Of dat nu voor vijf minuten is of voor een maand. En dat is prima.
Het zegt ook totaal niets over je smaak; je prioriteiten zijn gewoon anders. Ik zou daar juist trots op zijn. Als mensen eens zouden weten hoeveel tijd ik spendeer aan het bekijken van films en series, om deze daarna te analyseren en vervolgens op verschillende plekken op het internet te lezen over diezelfde films en series alleen maar om te controleren of ik het wel goed had met mijn eigen analyses, zouden ze me voor gek verklaren. En ik ben niet gek! Denk ik…
