Doordenken

Format ImageCategories Films & series, Rants & observatiesPosted on

We weten allemaal dat de wereld waar de meeste Disney-films zich in afspelen heel erg seksistisch en een tikkeltje racistisch is. Hoewel de moraal in die films altijd positief is, zijn er echter verschillende andere lessen te trekken uit de gebeurtenissen die plaatsvinden. Niet omdat ze überhaupt plaatsvinden –bijna alles gebeurt in de naam der liefde– maar wel vanwege het tijdsbestek waarin ze plaatsvinden. Er gebeurt altijd kapotveel in een extreem kort tijdsbestek en iedereen is zo extreem impulsief. Het is echt te leuk om niet tot in detail te ontleden. Daarom wil ik nu graag de tijd nemen om een aantal van je favoriete Disney-films te verpesten.

Tijd en leeftijd zijn extreem relatief in de wereld van Disney. In De Kleine Zeemeermin heeft Ariel, een meisje van zestien, drie dagen de tijd om prins Erik verliefd op haar te laten worden. Andersom kent Erik Ariel pas drie dagen en (laten we heel eerlijk zijn) nog niet eens zo heel goed. Ze heeft geen enkel woord met ‘m gewisseld als hij Ursula doorboort met z’n boot. Wist jij na drie dagen al dat je met iemand wilde trouwen of dat je voor die persoon zou moorden? Ik gok op nee.

Onze roodharige vriendin is bovendien een hamsteraar. Wat moet zij met al die spullen? Ze weet letterlijk van niets in die grot waar het voor gebruikt wordt. Ze is compulsief en ongezond bezig. Om maar niet te spreken van die rare obsessie om mens te zijn. Het gras is blijkbaar groener bij ons. Sowieso droger.

In Frozen weet Anna al na minder dan vierentwintig uur al dat ze de ware heeft gevonden. Really? Ze weet basically z’n naam en dat was het.

Sneeuwwitje is elf jaar oud. Meer heb ik daar niet over te zeggen.

Net als Het Beest op het moment dat die gekke heks bij hem voor de deur stond en hij haar niet binnen wilde laten waar zij hem buitensporig voor strafte. Stiekem verdenk ik hem er ook best wel van iemand te zijn die vrouwen mishandelt. Voor iemand die zo extreem hard op zoek moet naar ware liefde, doet ‘ie niet bepaald aardig tegen de eerste en enige persoon die hem uit de brand kan helpen met dat hele beest-gebeuren.

Stockholmsyndroom houdt in dat je sympathie begint te krijgen voor je ontvoerder(s) en Belle heeft er overduidelijk last van. Het is niet meer dan logisch dat ze uiteindelijk gevoelens ontwikkelt voor degene die haar gevangen houdt. En eerlijk is eerlijk, ze is daar wel gevangen.

Verder vraag ik me ook wel eens af wat de regels zijn voor welke dieren je wel en niet kan eten, want daar zijn ze niet helemaal duidelijk over in The Lion King. Maar goed, het zijn maar tekenfilms en daar moet je waarschijnlijk gewoon niet te lang over nadenken.

Leave a Reply

Your email address will not be published.