Het is geen geheim dat Bungalup (Blup voor intimi) objectief het beste festival van Nederland is. Er is geen ander festival dat zo’n divers publiek aantrekt, zo’n gevarieerd programma biedt en zo’n oprecht gevoel van saamhorigheid opwekt bij de mensen die erop af komen. Daarom lijkt het einde van Blup altijd extreem zwaar te vallen voor de gelukkige aanwezigen. Zo zwaar zelfs, dat het gevoel van onbehagen dat na afloop over je heen valt het best te vergelijken is met rouwen. Een ietwat hyperbolische statement misschien, maar let me finish!
Rouw is “een emotionele reactie als gevolg van een verlies.” Blup duurt in totaal 67 uur. 67 uur semi-afgezonderd van de buitenwereld met alleen maar gelijkgezinden. De Eemhof(/De Vossemeren) is tijdelijk je woonplaats. De bungalow waar je in slaapt is voor 67 uur je thuis. Het is niet meer dan logisch dat daaruit stappen een emotionele reactie oproept. En deze kán alleen maar omschreven worden als rouw.
En dat rouwproces begint trouwens eerder dan je zou verwachten.
Fase 1: Ontkenning
De ontkenning begint namelijk al op zondagavond. De officiële events duren op zondag maar tot 02.00u. Ook al zal geen enkele zelfrespecterende Blupper ook echt om 02.00u aanstalten maken om te gaan slapen. Daar zijn we te die hard voor. De zoektocht naar een leuke after begint gewoon wat eerder.
Fase 2: Boosheid
Om 02.00u slaat de boosheid toe. Dan gaan alle lichten aan en is het feest –in officiële capaciteit althans– toch echt aan zijn einde gekomen. De zoektocht naar de Laatste After kan nu beginnen.
Fase 3: Het gevecht aan gaan
Eenmaal op die Laatste After probeer je het onvermijdelijke zo lang mogelijk uit te stellen. Je gaat letterlijk en figuurlijk het gevecht aan, vooral met jezelf. Na drie dagen heerlijk/hard gaan, begin je namelijk toch echt te merken dat je lichaam het er moeilijk mee krijgt. Ook het opstaan, opruimen en uitchecken gaan zeer moeizaam. Die laatste after was misschien niet je beste idee, maar je hebt nergens spijt van.
Fase 4: Depressie
Eenmaal thuis aangekomen, kan je eindelijk goed douchen, echt eten en de rust pakken die je lichaam zo extreem hard nodig heeft. Je maandag is verloren, maar dat had je al ingecalculeerd.
Vanaf dinsdag begin je te merken dat je heel erg graag terug wil naar afgelopen weekend. Dat onbehaaglijke gevoel, het gevoel dat er iets ontbreekt, dat toch-niet-zo-lekker-in-je-vel-zitten wijt je echter onterecht aan je dinsdagdip.
Op woensdag lijkt Bungalup ineens heel ver weg… maar dat heimweeërige gevoel lijkt maar niet te verdwijnen.
Op donderdag (een dag te laat, ja) besef je dat het helemaal geen dinsdagdip was. Je bent zowaar depri! De oneindige stroom foto’s die ondertussen online blijft komen, helpt je ook totaal niet vergeten hoe geweldig het was.
Fase 5: Aanvaarding
Vanaf vrijdagavond begint (ironisch genoeg) je normale leven weer vorm te krijgen. Bungalup is officieel voorbij en daar heb je vrede mee gesloten. Er is echter geen haar op je hoofd die er nog over twijfelt: volgend jaar ben je SOWIESO weer van de partij!
Fase 6: Terugval
Ergens aan het eind van de zomer is het toch weer raak. Alle herinneringen komen naar boven gesneld wanneer je het event voor de komende Bungalup online ziet verschijnen. Repeat vanaf fase 4 tot fase 6 is vervangen door voorpret.
Helaas is vandaag, 06-06-2016, bekendgemaakt dat Bungalup niet langer zal plaatsvinden en dat er (in elk geval voorlopig) geen fase 6 meer komt. Er zijn geen woorden voor het verdriet dat we als Bluppers massaal voelen op dit moment, maar laten we onszelf troosten met alle mooie foto’s en geweldige herinneringen die we nog (van horen zeggen) hebben.
