Wat feiten die bewijzen dat Kanye West een muzikaal genie is

“Kanye fan zijn is net als Feyenoord supporter zijn, je hoopt dat hij het gaat redden, maar het blijft lastig verdedigen.”
–Tim Beumer

Eerlijk is eerlijk: je kan veel zeggen over Kanye West. Dat ‘ie moeite heeft met z’n emoties in bedwang houden, bijvoorbeeld. Of dat ‘ie op ordinaire vrouwen valt. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ‘ie arrogant is, doet ‘ie zelf namelijk ook. Al schijnt dat hele van-de-daken-schreeuwen-dat ik-de-beste-ben niets meer dan een act te zijn.

Mensen weigeren echter te zeggen dat hij muzikaal gezien toch echt een genie is en dat hij de invloed die hij claimt te hebben ook echt heeft. Ik ben fan van Kanye West, maar ik geloof ook in het geven van eer aan wie eer toekomt. Laat me daarom de feiten even voor je opsommen, zodat je snapt wat Kanye bedoelt als hij zegt dat hij een genie is. Ook als zijn muziek misschien niet jouw smaak is.

1. Kanye West heeft in de 21e eeuw de meeste Grammy’s gewonnen

21 Grammy’s. Niet het hoogste aantal aller tijden, maar records zijn altijd kunstwerken van specificiteit. Je kunt zeggen wat je wil over smaak en bladiebla, maar iemand wint niet zomaar 21 Grammy’s. Los van de verkoopcijfers (die ook genoeg zeggen) zijn er dus mensen die vinden dat hij muziek maakt die award-waardig is. Hoeveel andere artiesten kunnen zeggen dat ze er überhaupt één hebben gewonnen? Ook stond hij in 2012 met drie albums in de 500 best albums of all time van Rolling Stone.

2. Hij denkt extreem out of the box als het om muziek maken gaat

Kanye West ziet zichzelf niet als een hiphopartiest. Hij zei ooit tegen producer Evian Christ: “Don’t make a rap beat. Anything but a rap beat.” Kanye zegt zelfs niet eens naar rap te luisteren: “My apartment is too nice to listen to rap in.” De totale complete lijst artiesten waar hij mee heeft samengewerkt is immens, daarom heb ik me hier beperkt tot de niet-hiphopgerelateerde artiesten waar Kanye West mee heeft samengewerkt:

Miri Ben Ari: een zeer getalenteerde violiste.
Jon Brion: singer/songwriter/componist die zich voornamelijk bezighoudt met het schrijven van filmmuziek.
Elton John.
Daft Punk: medeverantwoordelijk voor vier(!) van de tien tracks op Yeezus.
Gesaffelstein en Brodinski: twee Franse electro/technoproducers.
Hudson Mohawke en Lunice (samen ook wel bekend als TNGHT)
Arca: obscure beatmaker
Mr. Hudson.
Justin Vernon (zowel met hem solo als met Bon Iver)
Paul McCartney
Adam Levine (van Maroon 5)
Elly Jackson (van La Roux)
Chris Martin (uiteraard bekend van Coldplay)

Ook qua producties doet hij het graag anders. Zo samplet hij graag meer dan alleen oude soul en rock, zoals de meeste hiphopproducers. Denk aan Santigold, M.I.A. en zelfs Aphex Twin (bekend van die megaweirde videoclip).

Daarnaast biedt hij met zijn albums vaak een podium voor opkomende artiesten, omdat hij hun potentie ziet. Jamie Foxx maakte zijn debuut als zanger bijvoorbeeld op Slow Jamz. Of Frank Ocean, die tot Watch The Throne vooral bekend was onder (hardcore) R&B-fans. Hetzelfde geldt ongeveer voor Kid Cudi. Maar vergeet ook John Legend, Lupe Fiasco, Travi$ Scott, Sia, Chance The Rapper en Vic Mensa niet.

Kanye West, de scout.

3. Hij vindt zijn sound op elk album opnieuw uit

Ik zal even alle albums apart af gaan om verwarring te voorkomen.

Op College Dropout voerde zijn toen kenmerkende sound, ook wel bekend als “chipmunk soul”, de boventoon.
Op Late Registration werkte hij samen met bovengenoemde Jon Brion als executive producer, wat het album bijna als een soundtrack doet aanvoelen. Ook bevat dit album veel strijkarrengementen.
Graduation werd gekenmerkt door synthesizers en duidelijke arenarock-invloeden wat te horen is aan tracks als Flashing Lights, Homecoming en Stronger die heel groots klinken.
808’s & Heartbreak is zijn welbekende autotune-album.
Op My Beautiful Dark Twisted Fantasy gaat hij back-to-basic met minimalistische hiphop.
Tot slot was Yeezus een punk-album, gekenmerkt door een –door mensen die het niet begrijpen gehate– electrosound.

Zo divers zal je het niet snel ergens anders tegenkomen, hoor.

4. Hij heeft autotune singlehandedly weer relevant gemaakt

Iedereen lijkt te zijn vergeten dat autotune een tijdje echt not done was. Maar echt. NOT. DONE. Zo not done dat Jay Z er een nummer aan heeft gewijd (Death To Autotune). Weet je nog? Autotune werd overal belachelijk gemaakt. De haat jegens dit muzikale trucje werd zo erg en heftig dat T-Pain –die specifiek verantwoordelijk werd gehouden voor de populariteit van autotune– erdoor in een diepe depressie raakte. Iedereen was er he-le-maal klaar mee. Tot 808’s & Heartbreak. Toen bleek Mr. West ineens een visionair. Besef dat Ty Dolla $ign, Travi$ Scott, Future en vele anderen er allemaal niet zouden zijn zonder autotune en dus niet zonder Kanye West.

Over het feit dat hij af en toe rare dingen zegt, heeft hij zelf overigens het volgende te zeggen: