5 dingen die je beseft als je een racefiets koopt

Format ImageCategories LijstjesPosted on

Ik heb onlangs een nieuwe fiets aangeschaft. Het was namelijk echt tijd voor een nieuwe, een fatsoenlijke. En ik had het verdiend, al zeg ik het zelf. Het is een racefiets geworden. Een zwarte. Met versnellingen en van die supersmalle banden. Ik kan je vertellen: er gaat een wereld voor me open. Fietsen op een racefiets is een heel ander soort ervaring. Een ervaring die ik jullie natuurlijk niet kan onthouden. Sinds ik in het bezit ben van een racefiets, (wat nog geen week is), heb ik namelijk al geleerd dat…

…ik nooit meer iets anders wil.

Zoals Sticks van Opgezwolle ooit zei: “als je eenmaal hebt geproefd, poets je niet meer je tanden.” Ik glijd tegenwoordig over de weg. Het zadel is niet per se bedoeld om ontspannen mee te cruisen ofzo. Ook wordt er niets opgevangen qua schokken of iets dergelijks –ik veracht tegenwoordig elke vorm van reliëf– maar over een lekker lang stuk glad asfalt fietsen met een racefiets is echt met niets anders te vergelijken, want…

…je gaat veeeeeeeeeeel sneller.
Natuurlijk helpt het dat deze fiets zeven versnellingen heeft, maar op de zwaarste stand ga ik zoveel sneller dan ik ooit op een andere fiets ben gegaan. Ik haalde op de omafietsen die ik eerder befietstte al de meeste mensen in, maar dit?! Dit is echt een paar niveautjes hoger. Fietsen op een racefiets valt het best te vergelijken met lopen op zo’n loopband op Schiphol. Tuurlijk kan je ook stil blijven staan op die dingen, maar als je ze gebruikt op de manier waarop het ooit bedoeld was: wow! Een wereld van verschil. Gewoon lopen –wat je letterlijk elke dag doet– voelt dan ineens onwennig en nep. Alsof je het verleerd bent. Enfin, weten dat je iedereen met het grootste gemak kan inhalen heeft ervoor gezorgd dat…

…elke reis een wedstrijdje is geworden.
Toen ik klein was, was dat ook al het geval. Ook al wist negentig procent van de tijd niemand dat ze ergens aan meededen. Ook nu vinden alle inschrijvingen volledig stilzwijgend plaats en zonder enige vorm van verbale inlichting. Man of vrouw, jong of oud, klein of groot. Iedereen is deelnemer. Als ik je bij een stoplicht tegenkom, doen we vanaf dat moment een wedstrijdje. Of je het nu doorhebt of niet. Maar goed, sinds ik iedereen voorbij streef (haha!) ben ik helaas ook tot de realisatie gekomen dat…

…fietsers echt de meest asociale verkeersdeelnemers zijn.
Wowzers. Nooit iets van richting aangeven. Al helemaal nooit om zich heen kijken. Totale schijt aan de omgeving. Met z’n drieën naast elkaar fietsen. Lekker sociaal. Altijd verontwaardigd als er iets fout gaat wat hun eigen schuld is. Niet normaal. Gelukkig hoef ik daar tegenwoordig niet al te lang meer stil bij te staan. Haha! Ok, doei.

Dit verhaal is soort van mogelijk gemaakt, maar helaas niet volledig gesponsord door MR4Cycles.

Leave a Reply

Your email address will not be published.